famelia

Ég var spurð í dag af ungri stúlku, afhverju páfinn væri alltaf gamall maður. Hafði að vísu engin svör handa henni en hugurinn fór af stað og núna sit ég hérna og ímynda mér páfa: sem konu, yngri, myndarlegum, með alskegg, án skrauts, án ríkidæmis og nútíma maður/kona. Ekki alveg að virka en svona er maður pórgramaður. Við sjáum páfann bara sem gamlan mann. Unga fólkið eða kynslóðir sem koma hér á eftir okkur tekst kannski að breyta þessu. Nei ég segi bara svona.....

*I was asked today by a young person, why the pope is always an old man? Off hand I did not have any answers for her but my thoughts went flying. I tried to imagine the pope a woman, a young man, handsome, with beard, without all the gold and glimmer, without all the richness.. an up to date pope. It wasn´t working for me. But see, we have been programed to see him only as an old man. Perhaps the younger generation can change this.....I´m just saying.*

Mér finnst þetta svolítið fyndið en líka sorglegt. Ég hef alltaf haldið að lýðræði sé það að við öll fáum að velja og að við eigum rétt á okkar skoðunum. Stöð 2 valdi að fá tvo frambjóðendur í salinn hjá sér en fékk skömm fyrir. Svo bjóða þeir hinum og fá skömm fyrir. Svo svara þeir fyrir sér og fá skömm fyrir. Frambjóðendur yfirgefa útsendingu og lýsa frati á stöðina. Það er þetta sorglega sem ég tala um. Ég var ánægð að stöð 2 sá að sér, en fékk svo ekki að kynnast þeim sem yfirgáfu settið. Það má segja að þau fái aldrei að vita hvort ég hefði kosið þau, sem er allveg útilokað núna þar sem ég vil fólk í stöðuna sem er aðeins öruggari með sig. Þarna varð þeim á og kenna stöð 2 um aðstæður þeirra. Ég vil meina að það hefði verið í lagi að lesa upp tilkynningu frá þeim en halda svo áfram og fá sinn tíma til að svara fyrir sig og kynna sig. Núna veit ég ekki hvað ég á að gera og hvern að kjósa. Eins og tölvan spyr mig stundum ; viltu nota default ef hitt klikkar.....ætli ég endi bara ekki með að ýta á default sem þýðir þá að ég kýs Ólaf. But thanks anyway :)

Ég legg til að stofnaður sé hópur sem kallar sig mannkynista. Hópur sem berst á móti rasisma, órétti í lögum, brot á mannréttindum og allt það ljóta sem enn er við líði.

Ég hef aldrei talið mig til feminista. Ég tel alla hafa sömu réttindi til að standa sig í lífinu.  Ég er ekki með meira próf í lífinu og geri mér grein fyrir því þegar ég fæ kaupið mitt, en að sama skapi tel ég að vöntun á innkomu mína sé ekki vegna þess að ég er kona.

 Ljót og fjandsamleg orð í garð karla eða konu er ekki það sama og réttindi fyrir þessa hópa.

Konur sem börðust fyrir jafnrétti, hér áður fyrr, voru fangelsaðar og þeim bannað að tjá sig ekki taldar hæfar til að stjórna landi, keyra bíla, skrifa bækur eða kjósa. Okkur átti að nægja, að eiga menn sem gerðu þetta fyrir okkur.Tíminn var annar og létu þeir eftir konum að stjórna heimili, þvo fötin, ala börnin og elda matinn. Sem sé rekstur heimilisins líkt og rekstur þeirra á fyrirtækjum og stjórnun á alþingi.

Í dag er heitið " húsmóðir " úrelt og bannorð.

En kíkjum á hvað húsmóðir starfar við, séð frá mínum dyrum;

Rekstur heimilis, sem sé stjórnun.  .

Bókhald sem kostar milljónir að læra.

Þrifnaður og þvottur sem sumir greiða stórar upphæðir fyrir.

Matreiðsla og veisluhöld sem, já sumir fóru í skóla til að læra.

Hönnun á heimili sem kostar mega money að kaupa hjá fagmanni.

Bílstjórar án meiraprófs.

Það má bæta við þetta að karlar, áður fyrr, völdu vinnumarkaðinn til að sjá fyrir heimilinu svo að konan gæti rekið heimilið. Ég tel að þannig studdi karlmaður konuna.

 Ofbeldi, nauðgun, fjandsamleg framkoma og dónaskapur við konur er álitið rangt af báðum kynjum. Naugðun er fjandskapur og á sér engann stað í góðu samfélagi. Það er sagt að nauðgun sé morð á sál og að fólk nái sér aldrei. En nauðgun á sér engan þátt í barráttu kvenna til jafnréttis. Nauðgun er glæpsamleg hegðun sem sjúkt fólk framkvæmir. Sjúkt fólk sem á að eiga yfir sér jafnan dóm og manndráp gerir. En fyrst þarf að sanna það, samkvæmt lögum, eins og svo marga aðra glæpi sem þarf að sanna fyrir dómi.

 Ef þú lesandi ert enn að segja hommabrandara eða nota orð eins og hommatittur eða lessur ert þú í hópi rasisma. Þar gæti hópur mannkynista beitt sér fyrir að eyða þessum fordóm.Ef þessi skrif berast til Hildar, langar mig að spyrja hana hvort hún sé að verja þennan hóp eða er hún ein af þeim sem hlær eða notar lýsingarorð sem meiða og níða.Er hún að berjast fyrir öllum hópum eða er þetta bara um konur og framkomu við þær. Ég býð henni í mannkynista hópinn.

 Svo er hópur fólks að gagnrýna Vigdísi af orðum hennar. Mér finnst það sem hún skrifar sé í rétta átt í það að koma á jafnrétti. Hún bendir á að passa okkur að fara ekki of langt í þessari baráttu við hvort annað. Að fara ekki í öfgar og jafnvel setja konur í sama hóp manna sem beittu konum óréttlæti í denn tíð. Hún er ekki að fordæma feminista heldur bara að benda á öfgar í þeirra hópum. Þar er ég sammála henni. Ég býð henni í mannkynista hópinn.

 I am all woman...hear me roar J but I love men just the same !!

Litið um öxl. Árið 2011, er búið að ræna mig allri minni orku. Í dag sit ég og íhuga að veifa hvíta fánanum og hvíla mig á þessu striti, taka aftur stjórn á mínu lífi. Ég er að íhuga að ferðast meira, fara í innkaup til London eða jafnvel ferðast til Seattle þar sem ég bjó í 23 ár. Ég er að íhuga að hætta að þræla fyrir ríkið því ég á aldrei eftir að sjá eyri frá þeim, í ellinni. Ég er að íhuga að læra kæruleysi, væruleysi og alla þá leysi sem til er. Sjálfselska er ekki til í mínum huga þannig að ég ætla að bæta úr því. Hvar kaupir maður slíkt? Eða er það sjálfselska að vilja lifa góðu lífi?

Þú spyrð kannski afhverju ég sé að íhuga þessa hluti? Jú það er nefnilega þannig að í gær sat ég ein heima, orkulaus og uppgefin. Ég nennti ekki að fara út að borða eða hvað það er sem fólk leyfir sér um helgar. Í dag á ég pening til að leyfa mér að njóta. En ég held utan um þá og þori ekki að leyfa mér neinn unað. Í dag langar mig að fara og versla kannski eina flík en velti því fyrir mér að eflaust skulda ég þennan pening einhverstaðar og er búin að gleyma því, eflaust af orkuleysi. Ég hef ímugust á pollýönnu dæminu og finnst það afneitun á því að þurfa að takast á við lífið. Fólk gleymir því að Pollýanna, þessi eina sanna, gerði eitthvað í vandræðum sínum. Hún sagði ekki bara; ég tek þessu með jákvæðninni, heldur gerði hún og tók ákvarðanir um að laga ástandið.

Ég er ekki að vorkenna mér en ég gerðist sjúklingur fyrir 8 árum. Fékk flogaveiki vegna heilaaðgerðar. (slagæðagúlp,sem ég pantaði ekki úr bækling og á skilið bætur fyrir). Ég get ekki unnið við vinnuna sem ég vann við áður, heldur vinn rétt yfir 50% vinnu og fæ skuldir frá ríkinu, vegna aðstoðar þeirra. Á mánudaginn ætla ég að fara og afþakka þeirra aðstoð (peningalega séð). Ég ætla að biðja þá um að setja aurana upp í skuldina þar til hún er greidd.

Mig langar í föt, mig langar í góðan bíl, mig langar í mat á hverjum degi, mig langar í betri heilsu, mig langar að fara á hljómleika, mig langar á ball, mig langar út að borða, mig langar í hárklippingu og litun, mig langar í sparikápu, mig langar í gallabuxur, mig langar í skó, mig langar að vinna við það sem ég lærði, mig langar í svo margt....þess vegna er ég að íhuga að skella mér í lífið aftur og gera allt sem mig langar til að gera. Á ensku er orðið surrender, (uppgjöf) orð sem stríðsmenn notuðu þegar þeir voru komnir í klípu, því þeir vildu lifa.

"Hvaða heilv...sjálfselska er þetta í þér stelpa, svona haltu áfram að grafa ......."



    

Ég er öll fyrir hefðir en finnst þær stundum hefta og binda okkur við það sama ár eftir ár. Þegar hlutir mistakast verður fólk sárt. Þessi jól ákvað ég að vera heima hjá mér og bjóða fjölskyldu bróður míns, sem féll frá fyrir rúmlega 2 árum. Svo bauð ég elstu systur minni sem venjulega heldur jólin ein. Ég keypti kjötið og hin sáu um meðlætið. Um daginn keyrði ég út pakka og náði svo í systur mína og svo var haldið heim að elda. Ég eldaði minn part en aldrei kom restin. Við biðum þar til hálf 6 en þá fór ég að setja saman meðlætið. Klukkubjöllurnar byrjuðu og hringdu með látum, eins og hefð segir til, því án þeirra væru engin jól :) 

Svo mætti restin þegar hljómurinn var að enda og við óskuðu hvort öðru gleðilegra jóla. Sonur minn hafði hlakkað mikið til að fá frændsystkini sín og var orðinn svolítið þungbúinn. Ég andaði léttar, allir komnir. Þegar ég svo leit í augu þeirra sá ég sorg og sá að mágkona mín átti erfitt. Ég brosti og faðmaði hana og sagði nú gleðjumst við í kvöld og og höfum þetta eins og við viljum.

Á meðn ég og mákona kláruðum að elda matinn horfðu hin á bíómynd, um fjölskyldufaðir sem var svo ákveðinn í að halda alvöru jól, en hlutirnir fóru á annan veg. ( Lampoon christmas vacation) Svo var myndin pásuð og sest að borði. Skáluðum fyrir jólunum og allir sáttir. En í miðjunni á þessu uppgötvaðist það að við gleymdum kartöflunum. Í staðinn fyrir að verða leið, hlógum við og ákváðum að þetta yrði ný hefð, að hafa ekki kartöflur með matnum þar sem nóg var af öðrum kræsingum. Allir sáttir. Eftir matinn var haldið áfram að horfa á myndina. Ég fór að sýsla í eldhúsinu og tek eftir einu vínberi sem lá þarna, waldorfinn hafði gleymdst. Ég vildi ekkert segja en þegar myndin endaði og hugað var að eftirréttinum tilkynnti ég að það væri auka eftirréttur, sem sé waldorfinn. Mágkona mín sprakk úr hlátri og svo tóku allir undir og úr varð eitt af því skemmtilegasta jólakvöld sem ég hef upplifað í langann tíma. Pakkar opnaðir með kátínu og gleði.

 Eftir á að hyggja tel ég að okkur voru send skilaboð frá mömmu og bróður mínum að henda öllum hefðum út og njóta þess að vera saman. Eitthvað segir mér að þau áttu hlut í því að hlutirnir fóru svona. Ég hef ákveðið að framvegis held ég jól án hefða og breyti um lit á jólatrénu á hverjum jólum.

Mákona mín er búin að kynnast yndislegum manni og var hann með okkur og held ég að hann hafi skemmt sér konunglega. Ég býð honum hjartanlega velkominn í fjölskylduna.